Uzun yıllar Türkiye’de yaşamış ve pek çok seçime tanıklık etmiş birisi olarak tek bir kez bile oradaki siyasi ortamdan etkilenip “şu parti iyidir, şu parti kötüdür” şeklindeki propagandaların parçası olmadım. Bunu hep entegrasyonun son halkası olarak algılayıp bundan özellikle kaçındım.
Kıbrıs’a döndükten sonra bir de baktım ki umudu yeşertmek adına değişimden söz edenler AK Parti ile özdeşleştiriliyor. “Zekice” yöntemlerle statükosunu korumayı deneyen dar bir grubun bu sataşmadan medet umduğunu fark ettim. Bu yazıda onları şaşırtmak pahasına CHP’deki değişim çabaları üzerinde duracağım.
Sola ait bir kavram olan değişimi Türkiye’de uzun yıllardır tek başına AK Parti temsil ediyordu. “AK Parti değişimci, CHP statükocu” algısı neredeyse bütün dünyada yerleşmişti. Geçtiğimiz hafta Demokrasi ve Değişim Kurultayı’nı gerçekleştiren CHP’de bu algıları ters yüz etmeye aday gelişmeler yaşanıyor.
Demokratikleşme hususunda AK Parti’yi öven kimi aydınların son zamanlarda bu partinin sistemin kendisi olmaya başladığını, baskıcı bir hüviyete büründüğünü iddia ettikleri herkesin malumu. Şimdilerde, “artık roller değişti” diyor CHP’liler. Türkiye kamuoyunda daha sivil ve özgürlükçü bir CHP’den söz edilmeye başlanması dikkat çekiyor. Gündemdeki soru şu: “Statükocu, devletçi AK Parti” karşısında “sivilliği, değişimi temsil eden CHP” mi var artık?
Laiklik-İslam çatışması üzerinden siyaset yürütülmesi, siyasi gündemin bu dar alana hapsedilmesi, tek eksenli bir siyasetin temsil edilmesi, CHP’nin bırakınız iktidara talip olmayı, ciddi bir muhalefet boşluğuna sebep olmasına dahi yol açıyordu. Şimdilerde yaşanan devinim partiye alan açma çabalarının ürünü.
Küreselleşme çağında ekonomik büyüme olgusunu sahiplenen, bunu bir temel inanç olarak ele alan, büyümeyi demokratik ve eşitlikçi bir toplumda gerçekleştirmekten söz eden, ülkesinin rekabet gücünü artırmanın yöntemi olarak büyüme ile eşitlik arayışlarının bir arada ele alınmasını öneren, dahası, büyüme (üretim) ile eşitlik (özgürlük) arasında tercih yapmaya kalkışmanın ülkenin rekabet gücünü zayıflatacağını savunarak buna karşı çıkan müthiş bir senteze ulaşıyor CHP. Yeni dinamiklere açık bir partiye dönüşme iddiasını geliştiriyor ve kutsallaştırılmış ilkelere toplumu uyarlamayı değil tüm toplum kesimlerinin özgürlük taleplerini kucaklamayı öngören bir kimlik geliştirmeyi deniyor.
Özgürlükler iklimi tezi çok önemli. Gençler başta olmak üzere tabandan gelen taleple, CHP, demokrasi ve ekonomide özgürlüklerden söz ediyor. 20-25 bin dolarlık kişi başına düşen GSMH, demokratikleşme ve Kürt sorununun çözümü için her alanda özgürlükçü politikalar üretmekten bahseden bir CHP var artık.
Kılıçdaroğlu’nun kurultay konuşması bilgi toplumu kavramı ile bezenmişti. Bilgi çağı, bilgi ekonomisi, beyaz ve yeşil yakalılar söylemlerini ön plana çıkardı. İdeolojik düzlemde tam bir Avrupa solu diliyle kendini ifade etti. Değişim vurgusu müthişti. Değişimi, “çağdaş uygarlık düzeyini yakalama ve onu aşma güdüsü” olarak tanımladı. Sistemden beslenenlerin değişimden memnun olmayacağının altını çizdi. Çağdaş uygarlığa doğru ilerlemenin gözetilmesi üzerinde durdu. “İlerleme, insan ve değişim” üçlemesini ustaca ele aldı. “Zamanın ruhunu doğru okumak gerekir” diyerek bilgi ekonomisinin üretimi artırdığından söz etti. “Büyük balık küçük balığı yutar derlerdi, bu değişti. Artık hızlı balık büyük balığı yiyor” diyerek eski ekonomi yaklaşımlarının üstünü çizdi. Atatürkçülüğü sürekli değişim, dönüşüm ve devrimcilik olarak ele aldı. Muasır medeniyetler seviyesine çıkma felsefesini ön plana çıkardı.
CHP, değişimden bahsedenleri AK Partili ilan ederek değil, AK Parti’nin doğru yaptığı işleri reddetmeyen ama esasta iç dinamikleri müsade ettiği oranda değişimin gerçek adresi olmayı deneyerek, iktidara talip bir partiye dönüşmeyi öngörecek önümüzdeki süreçte. İzlemeye devam edelim…
22 Temmuz 2012, YeniDüzen
Birikim Özgür 