Kıbrıslı Rumların bir yasa ile Milli Dayanışma Fonu oluşturarak doğal gaz gelirlerinin bu fonda toplanıp tek yanlı kullanılması yönünde attığı adım sadece bizim haklarımıza halel getirmiyor federal çözüm zeminine de zarar veriyor aynı zamanda. Kıbrıslı Türklerin akılla ele alması gereken bir yanlış vardır ortada.
Federasyona inanmayan mevcut Kıbrıs Türk liderliğinin sessiz kalması ve içten içe bu adımı tıpkı Denktaş’ın Annan planı reddedildiğinde demiş olduğu gibi “Allah razı olsun Rumlardan” yaklaşımıyla değerlendirmesi en az Rumların çıkardığı yasa kadar vahim bir hatadır.
Temel parametreleri çok iyi bilen Mehmet Ali Talat bu durum karşısında “biz müzakereleri sürükleyen taraf olmalıyız” dese de Derviş Eroğlu O’nu dinlemek yerine akıl oyunlarına yönelmeyi ve “Ban’ı bile yalvarttıran ama çözüme yanaşmayan bir Rum tarafı var. Ben ne yapabilirim ki?” diyerek Talat’ı eleştirmeyi deniyor. Bu kısır ortamda Ahmet Davutoğlu, “Kıbrıslı Rumlar eğer parametreleri değiştiriyorsa, karşılıklı kabul edilebilir bir çözüm için biz bunu da konuşmaya hazırız” anlamına gelebilecek bir çıkış yapıyor.
Kıbrıs Türk liderliği Talat’ın önerdiği Rum tarafını çözüme zorlama misyonunu reddederken, Türkiye bu boşluğu dolduruyor ve onlara, “Hata yapıyorsunuz. Tuttuğunuz yol, yol değildir. Hatanızdan dönün ve parametreler ışığında çözüm için yapıcı katkı yapın. Buna hazır değilseniz bir komite kurulsun ve doğal gaz geliri çözüm sürecini finanse etmek için kullanılsın. Bunu da yapmayacaksanız Kıbrıs’ı AB çatısı altında birleştirin. Ama bir adım atmak mecburiyetindesiniz” anlamına gelebilecek alternatifleri hatırlatıyor. Bununla da yetinmiyor ve geçtiğimiz hafta sonu Türkiye’yi ikinci kez ziyaret eden ABD Dışişleri Bakanı Kerry’den “çözüm süreci için müzakereler sürerken ortak bir komite oluşturulması ve bu komitenin pazarladığı doğal kaynaklardan elde edilen gelirin ortak bir fonda toplanması; çözüm sürecinin sonunda Birleşik Kıbrıs devletinin kurulması ve doğal kaynakların birlikte kullanılması” önerilerine tam destek istiyor.
Türkiye bir adım önde olma politikasını reddeden liderliğimizi baypas ederken aslında en az Kıbrıslı Rumlara yapılan uyarı kadar ağır bir uyarıyı da bize yapmış oluyor aslında. Bizlere, “Talat’ın öngördüğü misyona sahip çıkmazsanız biz size rağmen çözüm sürecini ilerletiriz” mesajını veriyor.
Bölgesel entegrasyon ve işbirliklerini yükseltme politikalarının yani küreselleşmenin bölgemizdeki liderliğini üstlenen Türkiye Kıbrıs’ta da “sorunun bir parçası olma” durumundan kurtulma konusunda oldukça kararlı görünüyor. Biz ise Taksim’in yanlış bir öneri olduğunu anlatma derdine düşerek veyahut durumdan vazife çıkarıp “Davutoğlu’nun dediği gibi iki devletli çözüm, vs” şeklinde açıklamalarda bulunarak kendi kendimizi sürecin dışına itmekteyiz.
Ortaokulda İngilizce öğretmenlerimiz belirlenen konu ile ilgisi olmayan kompozisyonlarımızın üzerine kırmızı kalemle “IRRELEVANT” (konu dışı) yazar, gözümüzün yaşına bakmadan sıfırı basardı. Biz ise isyanları oynayıp ne kadar güzel bir kompozisyon yazdığımızı anlatmaya çalışır dururduk.
Türkiye’nin Kıbrıs’a ilişkin “kırmızı kitaptaki” ulusal hedefinin Taksim olduğundan hareketle politikalar ürettiğimiz dönemde değiliz artık. Türkiye’nin bu süreçte Kıbrıslıları çözüme zorlamak adına sergilediği yaklaşımları Türkiye’ye güvensizlik ya da KKTC’nin tanıtılması paradigmaları ile ele almaktan imtina ederek sürece bir şekilde müdahil olmaya dönük politikalar oluşturabilmeliyiz. Çünkü bu paradigmalar gözlerimizi kör etmekte ve bizi Milli Dayanışma Fonu gibi temel parametrelerle örtüşmeyen adımları dahi eleştirememeye ya da bu gibi hataları karşılıklı kabul edilebilirlik ilkesinden uzaklaşma için bahane olarak kullanmaya sevk etmektedir. Ulus devletler döneminin çatışmacı paradigmaları ile örülen yaklaşımlarımızla yaşanan dinamik süreçte “özne olmamız” imkânsız denebilecek kadar zor görünmektedir.
Birikim Özgür 